de tweede Heilige Nacht, nacht van vragen

Het is verbazingwekkend hoe stil het in mij is. Alsof alle vragen stilgevallen zijn.
Er is zoveel vrede. Geen vragen voor het nieuwe jaar, geen willen weten wat komt. Geen vragen over problemen waarmee ik worstelde.
Geen vragen over leven en sterven.
Er is enkel nu.

Een goede vriendin is aan haar laatste dagen op aarde bezig. Toen ik afscheid ging nemen was er zoveel vrede, zoveel dankbaarheid voor wat wij elkaar mochten geven, goed herinneringen. Ik weet dat ze er straks nog zal zijn op de plekken waar we de afgelopen jaren samen waren. Bij 'Inez met de borstjes' die bijzondere beuk.

Misschien zijn er geen vragen omdat er zoveel weten is de laatste tijd?
Ah dus toch een vraag.
Als je vertrouwt op je innerlijke weten dan zijn er geen vragen. Zoiets?

Durf ik te vertrouwen dat alles goed is zoals het is en dat als ik antwoorden nodig heb er het innerlijke weten is?
Ja, dat wil ik, daarop vertrouwen.
Dan kan ik ook leven met vragen, ze laten zijn voor wat ze zijn. In het vertrouwen dat de antwoorden ook zullen komen, op de juiste tijd.

Heb een mooie nacht!

Inge